آن زمان گفتند ترک جان همه

شاعر : عطار

برد سيمرغ از دل ايشان قرارآن زمان گفتند ترک جان همه
عزم ره کردند عزمي بس درستعشق در جانان يکي شد صد هزار
جمله گفتند اين زمان ما را به نقدره سپردن را باستادند چست
تا کند در راه ما را رهبريپيشوايي بايد اندر حل و عقد
در چنين ره حاکمي بايد شگرفزانک نتوان ساختن از خودسري
حاکم خود را به جان فرمان کنمبوک بتوان رست از اين درياي ژرف
تا بود کاري ازين ميدان لافنيک و بد هرچ او بگويد آن کنم
ذره در خورشيد والا اوفتدگوي ما افتد مگر تا کوه قاف
عاقبت گفتند حاکم نيست کسسايه‌ي سيمرغ بر ما اوفتد
قرعه بر هرک اوفتد سرور بودقرعه بايد زد، طريق اينست و بس
چون رسيد اينجا سخن، کم گشت جوشدر ميان کهتران مهتر بود
چون بدست قرعه شان افتاد کارجمله‌ي مرغان شدند اينجا خموش
قرعه افکندند ، بس لايق فتاددرگرفت آن بي‌قراران را اقرار
جمله او را رهبر خود ساختندقرعه شان بر هدهد عاشق فتاد
عهد کردند آن زمان کو سرورستگر همي فرمود سر مي‌باختند
حکم حکم اوست، فرمان نيز همهم درين ره پيشرو هم رهبرست
هدهد هادي چو آمد پهلوانزو دريغي نيست جان، تن نيز هم
صد هزاران مرغ در راه آمدندتاج بر فرقش نهادند آن زمان
چون پديد آمد سر وادي ز راهسايه وان ماهي و ماه آمدند
هيبتي زان راه برجان اوفتادالنفير از آن نفر برشد به ماه
برکشيدند آن همه بر يک دگرآتشي در جان ايشان اوفتاد
جمله دست از جان بشسته پاک‌بازچه پر و چه بال و چه پاي و چه سر
بود راهي خالي السير اي عجببار ايشان بس گران و ره دراز
بود خامشي و آرامش دروذره‌اي نه شر نه خير اي عجب
سالکي گفتش که ره خالي چراستنه فزايش بود نه کاهش درو
چون شنودند اين سخن مرغان همههدهدش گفت اين ز فرياد شماست